Manifiesto2019
La traducción a castellano está aquí: manifiesto en castellano
La traducción al catalán está aquí : manifiest en catalan
Orainaren bukaera geroz eta hurbilago dago. Teknologiak mundu posible asko sortzea baimentzen du, baina korporazio handiek aukera guztiak desagertarazi nahi dituzte. Populazioa ilusio faltsuekin engainatzen duten bitartean, etorkizuna lapurtzen ari dira, askatasunari inolako alternatibarik utziz.
Elite teknologikoa osatzen duten buru gaixotuek beraien algoritmoek kontrolatzen duten mundua nahi dute, elkartasun soziala ahulduz eta gure barrenak apurtuz, beraien kontrol makineriaren pusketak bihurtuz. Gizonaren inperioaren helburua hori izan baita beti: gizakiaren sormena hustu gure gain kontrola izateko, etekina atera daitekeen errekurtsoetan bihurtuz. Apurtutako gizakiak ezin dira bere kabuz mugitu, horregatik ez dituzte lotzen dituzten kateak sentitzen.
Teknokapitalismoak menperatze sistemen erabateko perfekzioa dakar. Kontsumoaren kapitalismoak jendea bahitzea lortu zuen bezala Teknokapitalismoak meperatze sistemen hobekuntza gorenera eramaten du. Kontsumoaren kapitalismoak jendea ikuskizunekin eta plazer hutsalekin erakartzen bazuen, informazionalak beste pausu bat eman du. Muga digitalak gaindituta, dagoeneko kapitalak komunikatzeko eta baita pentsatzeko erabiltzen ditugun informazio sistemak kontrolatzen ditu. Gizartearen bere jabe berriekiko menpekotasuna hain da handia ia ezin duela imaginatu beraiek gabeko mundu bat.
Hacktibismoak aurre egin die, baina finantza kapitalismoaren inbertsioekin olioztatutako megamakinak gero eta poteretsuagoak dira. “Iraultza digitala” erreakzionarioa izan da, elite psikopata* batek aurrekoa ordezkatu du bisitza otzandu eta bertan dagoen espontaneotasunarekin bukatzeko.
Zapaltzailearen kalterako, menderatutako bizitza ezin da erabat zanpatu, beraz erresistentzia beti egongo da. Hala ere, gaur egun bizitza suzedaneo oharkabe batekin ordezkatzen saiatzen daude, egunerokotasunean inguratu eta setiatzen gaituen programatutako inozotasuna (smartinozotasuna?), zonbi bihurtzen gaituzten informazio birusak txertatuz, merkatua eta bizitzaren artean bereiztea ekidituz, askatasunez sentitu eta ekiteko ezinean.
La vida que merece la pena ser vivida* es una vida en rebeldía y en comunidad. Aún hay chispas de conciencia que permiten crear espacios de resistencia, territorios liberados de la influencia pervasiva del mercado. En ellos creamos comunidades autónomas en las que recuperamos nuestra agencia política, nuestro sentido de ser y construir relaciones de solidaridad para luchar contra la muerte en vida del tecnocapitalismo.
Cada año, los hackmeeting abren brechas temporales que llenan de subversión tecnológica esos espacios liberados, hibridando a la comundiad hacker/hacktivista con las comunidades de resistencia que nos acogen. En esos espacios-tiempo de autonomía alimentamos los lazos de solidaridad, creamos redes de colaboración, gestamos nuevos proyectos y reforzamos las comunidades de resistencia ampliadas que traen luz a nuestras vidas. Por eso, siempre habrá otro hackmeeting!
Este año, es Errekaleor Bizirik*** quien nos acoge, un ejemplo más de la capacidad de resistir a las agresiones de la especulación financiera y el arribismo político sobre el territorio común. Otra comunidad local cuyo trabajo previo nos sirve de soporte para aportar una capa más a la resistencia contra el tecnocapitalismo, porque la soberanía tecnológica no es posible sin territorios liberados, ni estos pueden expandirse sin soberanía tecnológica.